Friday, April 4, 2008

“လာေနၿပီ”

˜ အရယ္ရပ္

အငိုရပ္

အေျပာရပ္

အစားရပ္

ေမွ်ာ္သူေမွ်ာ္ စြင့္သူစြင့္

ကိုယ့္အသက္ရွဴသံ ကိုယ္ျပန္ၾကားရတဲ့

ၿငိမ္သက္မႈႀကီးအၾကား

သူတခြန္း ကိုယ္တခြန္း

“တိုး....တိုး” “တိုး....တိုး”

ေမးထိုးကာ ေခါင္းၿငိတ္ကာ

“လာေနၿပီ လာေနၿပီ” တဲ့။

သူ႕တို႕ၾကည့္တယ္

မျမင္ရ

ဒါေပမဲ့သိတယ္။

သူတို႕နားေထာင္တယ္

မၾကားရ

ဒါေပမဲ့သိတယ္။

ေခြးမေဟာင္ ေၾကာင္မလန္႕

ၾကက္မတြန္ က်ီးမသာ

ဒါေပမဲ့ မလြဲဘူး

ဒို႕သိတယ္ မယြင္းဘူး

ဒီေျခသံမ်ိဳး ဒို႕ၾကားဖူးတယ္

ဒီေႃကြးေႀကာ္သံမ်ိဳး ဒို႕ေအာ္ခဲ့ဖူးသေပါ့

သဲ့သဲ့လား တိုးတိုးလား

ဒို႕နားမမွားဘူး။

ရြာဦးကေစတီယံ ဆြဲလြဲေတြတ၀ဲ၀ဲနဲ႕

ေညာင္ရြက္ေတြ တရွဲရွဲျမည္ေနမွေတာ့

အနာဂါတ္ကို သယ္လာတဲ့

မုန္တိုင္းနီႀကီး လာေနၿပီေပါ့

ဒီကိုမေရာက္ေသးလို႕သာရယ္။

လက္တြဲဖို႕အတြက္ လက္ကုပ္ေျပာပါ

ေျခလွမ္းျပင္ဖို႕အတြက္ ေျခတို႕ေျပာပါ

မ်က္စိလွ်င္ဖို႕ မ်က္စပစ္ျပပါ

လာတဲ့အခါ

သူတို႕လည္းပါလာမယ္

ခြပ္ေဒါင္းနဖူးစည္း

ရွာၿပီးျပင္ထားပါ။

ပိုစတာကားခ်ပ္

ေရးဖို႕ျပင္ထားပါ

ဂ်င္ကလိကိုလည္း

ၿမိေနေအာင္ေသြးထားပါ။

မပူပါနဲ႕

ေနထြက္ခ်ိန္မွာ ေနထြက္

ေနတက္ခ်ိန္မွာ ေနတက္

ေနက်ခ်ိန္မွာ ေနက်

ေန၀င္ခ်ိန္မွာ ေန၀င္

ေနာက္ၿပီး သန္းေကာင္

သန္းေကာင့္ဟိုဘက္မွာ

သမိုင္းသစ္

ဒို႔လက္နဲ႕ထုဆစ္မယ္။......။


ဖိုးသံ (လူထု)



Summary

Rest of your post

No comments: