“ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပြဲ နဲ႕ စကားေျပာပြဲ”

ရဲေဘာ္ ဖိုးသံေခ်ာင္း

ဒီေန႕ ဗမာျပည္မွာ ေဖေဖၚ၀ါရီလထဲမွာ ထုတ္ျပန္လိုက္တဲ့ ၁/၂၀၀၈ နဲ႕ ၂/၂၀၀၈ တို႕ရဲ႕ ဂယက္ေတြ အျပင္းအထန္ ရိုက္ခတ္ေနပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ နအဖ စစ္အစိုးရဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႕ “စကားေျပာ” ေနတဲ့အၾကားက သူတို႕ရဲ႕ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု ဥပေဒကိုအတည္ျပဳဖို႕နဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲ အစီအစဥ္တို႕ကို အတင္းတင္ျပလာတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ႕ နအဖတို႕ “စကားေျပာ” တာရဲ႕ အေျဖလား....? ေနာက္ဆက္တြဲလား....? စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ “စကားေျပာပြဲ” ဟာ ဘာျဖစ္သြားၿပီလဲ။ ဆက္ၿပီး ေျပာခိုင္းထားအုန္းမွာလား....? ေမးစရာေတြလည္း ေပၚလာပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီစကားေျပာပြဲဟာ စံက်တဲ့ စစ္အုပ္စု ပံုစ စကားေျပာပြဲ တခုသာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုဆိုေတာ့ စကားေျပာပြဲဆိုတာနဲ႕ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပြဲဆိုတာတို႕ရဲ႕ ျခားနားခ်က္ကို ေျပာဖို႕ လိုလာပါတယ္။

ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးတယ္ ဆိုတာဟာ ႏွစ္ဖက္ကြဲလြဲေနတာေတြကို ေျဖရွင္းေရးဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ ဦးတည္ခ်က္ရွိရွိ စကားေျပာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စကားေျပာပြဲ ဆိုတာကေတာ့ ဘာေဘာင္မွခတ္မထားတဲ့ တနည္းေျပာရရင္ ဦးတည္ခ်က္မထားပဲ ေျပာရင္လည္း ေျပာလို႕ရတဲ့ စကားေျပာျခင္းတရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ န၀တ - နအဖရဲ႕ သက္တမ္းတေလွ်ာက္မွာ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးတယ္ဆိုတဲ့ စကားမေျပာနဲ႕ စားပြဲ၀ိုင္းမွာ ထိုင္တယ္ဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳးကိုေတာင္ မသံုးဘူးဆိုတာ သတိျပဳမိပါတယ္။ သူတို႕တေတြ ၿငိမ္းအဖြဲ႕ေတြနဲ႕ ေတြ႕ဆံုတာေတြ မွာေတာင္ ဒီလိုအသံုးအႏႈန္းေတြ မသံုးတဲ့ပါဘူး။

တကယ္က်ေတာ့ စစ္အုပ္စုတိုင္းလိုလိုပဲ “ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေရး” ကို ယတိျပတ္ျငင္းပယ္ေလ့ ရွိပါတယ္။ သူတို႕ဟာ “သေရပြဲ” ဆံတဲ့ အေျဖမ်ိဳးကို လက္ခံႏိုင္စြမ္းမရွိပါဘူး။ သူတို႕က “ႏိုင္ရမွ” ႀကိဳက္ပါတယ္။ “ႏိုင္” ၿပီးၿပီဆိုေတာ့မွ ဘယ္၍ဘယ္သို႕ေသာ စည္းကမ္းခ်က္ေတြနဲ႕ အညံ့ခံပါ၊ လက္နက္ခ်ပါ၊ အဲဒီက်မွ ႏိုင္သူနဲ႕ရံႈးသူ “စကားေျပာပြဲ” လုပ္ၾကမယ္လို႕ ေျပာေလ့ရွိတာဟာ သူတို႕ရဲ႕၀သီပါ။ ထံုးစံပါ။ ဒါဟာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ အေတြးအေခၚနဲ႕ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ စဥ္းစားမႈျခားနားခ်က္လို႕ ေျပာရင္ရမယ္ ထင္ပါတယ္။

စစ္ဗိုလ္ေတြရဲ႕ ဒီလိုအေတြးအေခၚကို ကမၻာ႕စစ္ပြဲ(၂)ခုမွာလည္း ေတြ႕ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ပြဲမွာ ဂ်ပန္ကို အဲဒီနည္းနဲ႕ လက္နက္ခ်ခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဂ်ပန္က တင္းခံေနေတာ့ မႏိုင္ ႏိုင္တဲ့နည္းနဲ႕ “အႏုျမဴဗံုး” ႀကဲခ်ခဲ့တာပါပဲ။

ကိုးရီးယားစစ္ပြဲ (၁၉၅၀-၅၃ခုႏွစ္)မွာက်ေတာ့လည္း စစ္ဗိုလ္ေတြက (အေမရိကန္က မက္အာသာက) စစ္ပြဲၾကာလာတာနဲ႕အမွ် သူတို႕ဖက္က အက်အဆံုးမ်ားလာလို႕ အႏိုင္အရံႈးျပတ္ဖို႕ အႏုျမဴဗံုးကို သံုးခ်င္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေနတဲ့ သမၼတ ထရူးမင္းက မက္အာသာကို “ကိုယ္အာဏာမပိုင္တဲ့ ေပၚလစီကို ထုတ္ျပန္ခဲ့မႈ” နဲ႕ ကိုးရီးယား စစ္ေျမျပင္တပ္မွဴးအျဖစ္က ျဖဳတ္ပစ္ခဲ့ရပါတယ္။ (တကယ္ေတာ့ ထရူးမင္းဟာ ဂ်ပန္မွာ အႏုျမဴဗံုးႀကဲဖို႕ အမိန္႕ေပးခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဆိုဗီယက္မွာ အႏုျမဴဗံုးမရွိပါဘူး။ ဂ်ပန္ကို နာလန္မထူႏိုင္ေအာင္ အႏုျမဴဗံုးႀကဲျပလိုက္ေတာ့ ဆိုဗီယက္ကိုလည္း ေျခာက္လွန္႕ၿပီးျဖစ္သြားလို႕ အက်ိဳး(၂)ခု ရလိုက္ပါတယ္။ ကိုးရီးယားစစ္ပြဲမွာ တရုတ္ျပည္အေပၚ အႏုျမဴဗံုးႀကဲမိရင္ ဆိုဗီယက္က ၀င္ပါရလိမ့္မယ္။ ဆိုဗီယက္မွာက အႏုျမဴဗံုး ရွိေနပါၿပီ။ ကမၻာဖ်က္ စစ္ပြဲႀကီး ျဖစ္ေတာ့မွာ ေသခ်ာသေလာက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ အရမ္းေျပာ အရမ္းလုပ္မယ့္ စစ္ဗိုလ္ မက္အာသာကို အိမ္ျဖဴေတာ္က ျဖဳတ္လိုက္ရတာပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႕ သမၼတ အိုက္ဆင္ေဟာင္၀ါ လက္ထက္မွာ က်မွ ႏွစ္ဖက္စလံုးက “သေရပြဲ” အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး စစ္ကို ရပ္လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုးရီးယား စစ္ပြဲဟာ ႏိုင္ငံေရးနည္းနဲ႕ ရွင္းမွၿပီးသြားတာပါ။

ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲမွာလည္း ဒီလို ျပႆနာ ႀကံဳခဲ့ဖူးပါတယ္။ အေမရိကန္ဟာ စစ္ကိုႏိုင္ေအာင္ တိုက္ႏိုင္မယ္ ထင္လို႕ ပဲရစ္ေဆြးေႏြးပြဲေတြကို ဟန္ေဆာင္ေလာက္လုပ္ၿပီး အခ်ိန္ဆြဲေနခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ စစ္ပြဲဟာ သူတို႕ထင္သလို ျဖစ္ေပၚမလာပဲ ၿဗံဳးဆိုအေကြ႕အခ်ိဳး တခုကို ေရာက္သြားၿပီး အေမရိကန္ေတြ အကုန္ ထြက္ေျပးရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

စစ္တိုက္ေနတဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြက ႏိုင္ရမွႀကိဳက္ပါတယ္။ အရံႈးအႏိုင္ျပတ္ၿပီးမွ စကားေျပာခ်င္ပါတယ္။ ေသနတ္နဲ႕ ေျပာၿပီးမွ ပစပ္နဲ႕ ေျပာခ်င္ၾကတာပါ။

တကယ္ေတာ့ ဗမာျပည္အေရးနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ “သေရပြဲ” ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရး နည္းနာဟာ အသစ္အဆန္း မဟုတ္ပါဘူး။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ႕ “သူမနာ ကိုယ္မနာ သင္ပုန္းေခ်ေရး” နည္းဟာ “သေရပြဲ” အျဖစ္ လက္ခံတဲ့ နည္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါကို ဖဆပလ အစိုးရနဲ႕ စစ္ဗိုလ္ေတြက “အဖိုးႀကီးဟာ သူပုန္ေတြအတြက္ ေရွ႕ေနလုပ္တယ္” လို႕ ပစ္ပစ္ခါခါေျပာၿပီး အျပဳတိုက္ေရးကို လုပ္ၾကတာနဲ႕ ျပည္တြင္း စစ္ႀကီး ဒီေန႕အထိ မၿပီးမျပတ္ ျဖစ္ေနရတာပါပဲ။

မဆလေခတ္မွာ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ဟာ ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ႕ ရုပ္ေသးရုပ္ တရုပ္သက္သက္ ျဖစ္ပါတယ္။ သူအာဏာရလိုက္တဲ့ ရက္ပိုင္းေလးအတြင္းမွာ ေျပာခဲ့တာဟာ “ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပြဲ” ေခၚတာမဟုတ္ပါဘူး။ “စကားေျပာပြဲ” နည္းနဲ႕ အခ်ိန္ဆြဲခ်င္တာပါ။ ဒါကို ဘယ္သူကမွ ၀မ္းမပါးခဲ့ဘူးဆိုတာ အဲဒီကာလ ျဖတ္သန္းဖူးသူတိုင္း မွတ္မိၾကပါတယ္။ သူက အေပ်ာ့ဆြဲ ဆြဲၿပီး “လူထုအံုႂကြမႈ” ကို ရပ္ေပးေအာင္ လွည့္စားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေၾကာင္ေခ်းပရိယာယ္ပါ။ သူ႕စကားထဲမွာ တကသ အေဆာက္အဦးႀကီးကို သူတို႕ ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႕ ျပန္ေဆာက္ၾကဖို႕ ဆိုတာေတာင္ ပါေသးတာပဲ။ “ဒီစကားမ်ိဳးကို ဗိုလ္ေန၀င္းက အေျပာမခိုင္းရင္ ေဒါက္တာ(ဗိုလ္)ေမာင္ေမာင္ ကေျပာ၀ံ့ပါ့မလား”

ႏိုင္ငံေရးမွာ ရိုးအ ထံုထိုင္းေနသူ နာတတ္ပါတယ္။ ေဒါက္တာ(ဗိုလ္)ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ စကားေတြထဲမွာ ကြယ္၀ွက္ထားတဲ့ အဓိပၸါယ္ေတြ အမ်ားႀကီး ပါေနတာကို သတိျပဳသင့္ပါတယ္။

“အသံတိတ္ေနတဲ့ အမ်ားစုႀကီး” ဆိုတဲ့ စကားရဲ႕ အဓိပၸါယ္။
“တကသ အေဆာက္အဦးကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ျပန္ေဆာက္ၾကပါစို႕” (ထင္ပါရဲ႕) ဆိုတာရဲ႕အဓိပၸါယ္။
“၁၉၇၄ (မဆလ) အေျခခံ ဥပေဒ” ကို ျပဳျပင္သင့္တာ ျပင္ဖို႕ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ စသျဖင့္ စကားတိုင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က အဓိပၸါယ္ေတြကို ေတြ႕ေအာင္ၾကည့္တတ္ရပါမယ္။

အလားတူ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႕က “စကားေျပာတယ္” ဆိုတာရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ဖံုး၀ွက္ထားတဲ့ အဓိပၸါယ္ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ ထိုးထြင္းၾကည့္တတ္ဖို႕ လိုပါတယ္။ ေကၽြးရင္ ေကၽြးတိုင္းစားတဲ့ အရြယ္ေတြ မဟုတ္ၾကေတာ့ ပါဘူး။